Klinomania, kur ngritja nga shtrati bëhet e pamundur

Prill. Në këtë periudhë të vitit, sidomos për ata që vuajnë nga sëmundja e pranverës, ndonjëherë është vërtet e vështirë të ngrihesh nga shtrati, të shkosh në punë dhe të kryesh të gjitha aktivitetet normale.

Por në disa raste kjo gjendje, të cilën do ta përkufizonim thjesht plogështi apo dembelizëm, rezulton të jetë një çrregullim i vërtetë: klinomania është emri që përdoret në fushën psikologjike.

“Është tendenca për të qëndruar sa më gjatë në shtrat – shpjegon psikiatria dhe psikoterapistja Tiziana Corteccioni. Në këtë rast shtrati bëhet një obsesion, një strehë për t’u kthyer sa më shpejt”.

Obsesioni me krevatin

Shumë shpesh termi dysania përdoret si sinonim i klinomanisë. “Në realitet ka një ndryshim delikat: dysania është vështirësia për t’u ngritur nga shtrati në mëngjes, në vend të kësaj klinomania u referohet atyre që e përjetojnë shtratin si një strehë të sigurt dhe për këtë arsye nuk duan ta braktisin atë”. Klinomania mund të jetë gjithashtu një simptomë e çrregullimeve të ndryshme psikologjike.

“Mund të jetë një shenjë e depresionit, lodhjes kronike ose një çrregullimi obsesiv-kompulsiv – shpjegon Corteccioni. Nëse, për shembull, konstatohet së bashku me hipersomni ose ulje të oreksit, humbja e kënaqësisë në çdo aktivitet mund të jetë një manifestim depresioni”.

Megjithatë, në disa raste, klinomania gjendet në çrregullimet e ankthit. “Shtrati përfaqëson një obsesion dhe një strehë. Është një vend i sigurt për të qëndruar, ku nuk ka kërkesa për performancë, duke qëndruar ose menduar për shtratin, përgjegjësitë harrohen”. Izolimi ishte edhe shkaku i shumëzimit të klinomanëve, mes detyrimit për të qëndruar në shtëpi dhe frikës nga virusi, kemi shkuar nga 0 në 100. Një situatë në të cilën ishim të mbyllur në shtëpi pa mundësi daljeje apo të bëjmë ndonjë gjë për rifillimin e të gjitha aktiviteteve tona. Për shumë riaktivizimi ka qenë i ndërlikuar”.

Si të merreni me klinomaninë

Kur klinomania është shprehje e një çrregullimi më kompleks, këshillohet që të konsultoheni me një specialist. Shpesh njerëzit e afërt me ata që vuajnë nga ky çrregullim, si bashkëshortet, bashkëshortët, partnerët, fëmijët, përpiqen të thonë fraza si “Çohu”, “Çohu”, por përpjekja për të inkurajuar dikë në këtë situatë që të bëhet më aktiv mund të jetë kundërproduktive.

“Niveli i zhgënjimit do të rritej, sidomos kur personi në fjalë ka fëmijë, njerëz për të cilët do të donte të kujdesej – shpjegon Corteccioni. Çfarë mund të përpiqemi të bëjmë, kur fillojmë të kuptojmë se kemi vështirësi të dalim nga shtratit? Të fillojmë të planifikojmë ditën pa e ekzagjeruar”. Ne nuk duhet ta mbushim axhendën me angazhime, por të planifikojmë aktivitete të menaxhueshme dhe të sigurohemi që kemi burimet e duhura për t’i kryer ato. Nëse nga ana tjetër, klinomania shfaqet së bashku me simptoma të tjera depresive është e nevojshme të kontaktoni një psikoterapist që do të vlerësojë rrugën që duhet ndjekur.

Burimi: Revista Psikologjia